Η Ναταλία Λαμπαδάκη γεννήθηκε το 1991 και μεγάλωσε στην Ορμύλια Χαλκιδικής. Είναι απόφοιτη του τμήματος μουσικής επιστήμης και τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με ειδίκευση στο δημοτικό τραγούδι. Είναι μέλος του γυναικείου πολυφωνικού συνόλου «ΠΛΕΙΑΔΕΣ» από το 2012 και τα τελευταία τέσσερα χρόνια συνεργάζεται με τον Simone Mongelli ως performer στην παράστασή του ΄΄Bodyterranean΄΄. Παράλληλα, από το 2018 διεξάγει τακτικό εργαστήριο πολυφωνικού τραγουδιού στον πολυχώρο τέχνης ΄΄Βaumstrasse΄΄. Έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες μέσω των δισκογραφικών της συμμετοχών αλλά και σε συναυλιακό επίπεδο. Τον Φεβρουάριο του 2020 παρουσίασε τη μουσική παράσταση, δικής της παραγωγής, με τίτλο "Τα τραγούδια της ντροπής", η οποία ήταν βασισμένη σε παραδοσιακά τραγούδια δασκευασμένα από τον Σταύρο Ρουμελιώτη. Toν Φεβρουάριο του 2022 κυκλοφόρησε το ομότιτλο βιβλίο/cd με αυτά τα τραγούδια από τις εκδόσεις κψμ.
Natalia Lampadaki - FACEBOOK PAGE
Ο Γιάννης Δεσποτάκης είναι κρουστός, ηχοποιός και συνθέτης γεννημένος στην Ελλάδα. Ελαβε μαθήματα πιάνου και ηλεκτρικης κιθάρας, ενώ μελέτησε συστηματικά ινδική κλασική μουσική και ρυθμολογια με τον Satnam Ghai και τον Nihat Yersaloglu. Παράλληλα σπούδασε drums υπο την καθοδήγηση του Νίκου Καπηλιδη. Ξεκινησε την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία το 2005 και 3 χρόνια αργότερα προέκυψε η έκτοτε μόνιμη συνεργασία με τον Νεοζηλανδό σαξοφωνίστα και συνθέτη Hayden Chisholm καθώς και με την Ελληνίδα τραγουδίστρια και συνθέτη Σαβίνα Γιαννάτου. Από το 2008 έχει αφοσιωθεί στην έρευνα και πρακτική εφαρμογη του ελεύθερου βιωματικού μουσικού αυτοσχεδιασμού, των αρχέγονων φωνητικών παραδόσεων της υδρογείου, της φωνητικής ηχοποιίας και της ζωτικής σύνδεσης μεταξυ καρδιάς, φωνής και αυτοσχεδιασμού μέσα απ το πρίσμα της ελεύθερης μουσικης δημιουργίας. Έχει κυκλοφορήσει 7 δίσκους τα τελευταία 6 χρόνια με πιο πρόσφατο το πρώτο σόλο άλμπουμ του με τίτλο "The Silent Cry of an Urban Orangutan", στο οποίο ενυπάρχουν εμφανείς αναφορές στη συγγένεια των μουσικοφωνητικών παραδόσεων μεταξύ Ελλάδας και Κεντρικής Ανατολής(Καζακστάν,Μογγολία κτλ) . Το αλμπουμ αυτό είναι αφιερωμένο στο έργο και την μνήμη του πρόσφατα χαμένου Dr. Milford Graves (1941-2021) και του πολύ πρόωρα χαμένου Demetrio Stratos (1945-1979). Από το 2014 μαζί με τον Αντώνη Σταυρινό έχουν δημιουργήσει το καλλιτεχνικό σύνολο Meating For Business. Το 2017 συνεργάστηκε με την θεατρική ομάδα ΠΥΡ για την παράσταση ΑΦΙΞΗΣ που έλαβε χώρα στη μικρή Επίδαυρο στα πλαίσια του φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου όπου και συνέθεσε αυτοστιγμεί τη ζωντανή αυτοσχεδιαστική μουσική του εργου. Η εις βάθος ενασχόληση του με το παραδοσιακό μογγολικο τραγούδι για περισσότερα απο 15 χρονιά είναι ένα απ τα πράγματα που έχουν συμβάλει ζωτικα στην αρμονία της καλλιτεχνικής του έκφρασης. Συνεργάζεται με αξιοσημείωτους καλλιτέχνες οπως: Gareth Lubbe, Sebastian Gramms, Philip Zoubecκ, Joe Tornabene, Αντώνης Ανισσεγκος, Δημήτρης Παντελιας, Στέλιος Μίχας, Μέμος Μουστάκας, Ναταλία Μαντά, Γιάννης Αναστασάκης, Νεφελη Σταματογιανοπούλου και πολλους αλλους.
ΑUDIO LINKS: The Silent Cry Of An Urban Orangutan | Meating for Business
Ο Simone Mongelli είναι μουσικός κρουστών και Body Music Performer από την Ιταλία,
και ζει στην Αθήνα. Ασχολείται με διάφορα είδη μουσικής, όπως την παραδοσιακή, τον
ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, την παλαιά μουσική και την Body Music· η πολυετής έρευνά του
πάνω στις παραδοσιακές μουσικές και κουλτούρες της Μεσογείου είναι η βάση της έντονα
προσωπικής του μουσικής γλώσσας, που εμπλουτίζεται από τις εμπειρίες του σε διάφορα
στιλ και μουσικά ιδιώματα, για να δημιουργήσει ένα σύγχρονο και υψηλά εκφραστικό
μείγμα.
Είναι άριστος διπλωματούχος εθνομουσικολογίας, με τόνο, από το Πανεπιστήμιο της
Bologna, και άριστος πτυχιούχος παραδοσιακών κρουστών από το Ωδείο Φ. Νάκας της
Αθήνας, με τον Π. Κούρτη. Στην Ιταλία σπούδασε επίσης κλασσικά κρουστά με τον M° P.
Tini, jazz drums με τον F. D’Auria, σύνθεση με τους M. Aliffi και D. Ambrosioni, και ασχολήθηκε
με τα παραδοσιακά κρουστά της Ιταλίας και της Μεσογείου. Συμμετείχε σε σεμινάρια με
τον Giulio Capiozzo (AREA), τον Misirli Ahmet και τον Raffaele Inserra.
Ασχολείται με την Body Music από το 2007, και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια και ύστερα
συνεργαστεί με πολύ σημαντικές προσωπικότητες του είδους, όπως τον Max Pollak (Nέα
Υόρκη), τον Keith Terry (Oakland, CA), τους Barbatuques (Sao Paulo, Βραζιλία), τον Danny
“Slapjazz” Barber (San Diego, CA), τον Jep Melendez (Ισπανία), και τα μέλη των Stomp Leela
Petronio (Παρίσι) και Simone Clarke (Λονδίνο)...
Στην Ιταλία ίδρυσε διάφορα μουσικά projects, όπου ήταν δραστήριος και ως συνθέτης και
ενορχηστρωτής, και με το συγκρότημά του Juba Lane, κέρδισε το 1999 το πανιταλικό jazz
διαγωνισμό “Fiesole Jazz”, με τον Stefano Bollani στην επιτροπή.
Έχει συνεργαστεί με σχήματα και καλλιτέχνες από την Ιταλία (Radiodervish, Canto Antico,
Calicanto, Viva Biancaluna Biffi, BAMP, Echo Art, Il Paese delle Mille Danze, Shlomot...), και ξένα
(Gnawa της Casablanca – Μαρόκο, Touareg de l’Ahaggar – Αλγερία, Sarajevo, Europe –
international project, και διάφορα άλλα) και έχει εμφανιστεί σε συναυλίες και φεστιβάλ σε 20
χώρες. Συνεργάζεται σταθερά με τα συγκροτήματα Kafeneion και Chef de Kef στην Ελβετία.
Διηύθυνε για τέσσερα χρόνια ένα σημαντικό φεστιβάλ Ιταλικής Παραδοσιακής Μουσικής,
"Le vie della Musica", στην Monza.
Στο χώρο του θεάτρου, έγραψε και σκηνοθέτησε τρεις παραστάσεις, βασισμένες
στον αυτοσχεδιασμό, την σχέση με το χώρο και την συνάντηση διαφόρων καλλιτεχνικών
γλωσσών, με μουσικούς, χορευτές, ηθοποιούς, εικαστικούς και καλλιτέχνες του δρόμου, οι
οποίες παρουσιάστηκαν στην Ιταλία και στο εξωτερικό.
Έπαιξε στην περιοδεία του ιταλικού musical “Gianburrasca”, με τον Marco Morandi, με
μουσική του Nino Rota, και στην Ελλάδα στο θεατρικό έργο του Σωτήρη Χατζάκη “Του
νεκρού αδερφού”, με παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συνεργάστηκε επίσης
με τον σκηνοθέτη Γιάγκο Ανδρεάδη και με άλλους θιάσους, και έχει γράψει μουσική για
την χοροθεατρική παράσταση “Dall’altra parte del mondo” της ιταλικής ομάδας ArtNiveau, με
την οποία συνεργάζεται τακτικά.
Στην Ελλάδα συνεργάστηκε με διάφορα συγκροτήματα και καλλιτέχνες, παίζοντας
jazz, rock, reggae, έντεχνη και παραδοσιακή ελληνική μουσική, afro, world, fusion και
παραδοσιακή μουσική της Κάτω Ιταλίας. Έχει συνεργαστεί σταθερά με τον Πέτρο Κούρτη
και τον συνθέτη Νίκο Μαμαγκάκη, και περιστασιακά με το Λύκειο Ελληνίδων και με
γνωστούς μουσικούς και τραγουδιστές της παραδοσιακής, έντεχνης και τζαζ μουσικής,
όπως τους D. Lynch, Γ. Κωτσίνη, Γ. Καψάλη, Κίτρινα Ποδήλατα, Μ. Φαραντούρη, Θ.
Μικρούτσικο, Ζ. Καρούνη, Γ. Νέγκα, Γ. Κοντογιάννη, Β. Λέκκα, Ε. και Σ. Βουγιουκλή, Ζ.
Τηγανούρια, Μ. Αχαλινωτόπουλο, Μ. Παπαδέα, J. Marugg, Γ. Φακανά, Θ. Κοτονιά, Encardia
κ. α., και έχει λάβει μέρος σε πολλές δισκογραφικές δουλειές...
Συνεργάζεται επίσης συστηματικά με τον Νίκο Τουλιάτο, είναι μέλος της ομάδας κρουστών
Ηχόδραση, και το 2008 ίδρυσε με τον Θ. Δασκαλόπουλο το πρώτο ελληνικό συγκρότημα
Body Music, “Kantu Korpu”, με σημαντικές εμφανίσεις και συνεργασίες στην Ελλάδα και στο
εξωτερικό, μέχρι το 2013. Το Νοέμβριο του 2016 κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με
μουσική αποκλειστικά από το ανθρώπινο σώμα και την φωνή, το Bodyterranean: ένα Body
Music έργο, πρωτοποριακό για την Ελλάδα και όχι μόνο, με δικές του δημιουργίες
βασισμένες στην παραδοσιακή μουσική της Ελλάδας και της Νοτίου Ιταλίας, που
συμπεριλαμβάνει πολύ σημαντικές συμμετοχές από body music performers και vocalists από
την Ελλάδα (Αρετή Κετιμέ, Μαρία Κώτη, Μάνος Αχαλινωτόπουλος - στα φωνητικά! -,
Αλέξανδρος Καψοκαβάδης, Πλειάδες, Stringless, Word of Mouth) και το εξωτερικό.
Βασισμένη σε αυτό το έργο, η τελευταία του παράστασή “Bodyterranean – the show“ έκανε
την επίσημη πρεμιέρα της στο International Body Music Festival στην Αθήνα τον Οκτώβριο
του 2017, και ύστερα παρουσιάστηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με μεγάλη επιτυχία
κοινού και κριτικής. Στο ίδιο φεστιβάλ, το μεγαλύτερο event του είδους παγκοσμίως, με
έδρα το San Francisco της Αμερικής, λαμβάνει μέρος σταθερά από το 2011, ως καλλιτέχνης
και καθηγητής.
Έχει διδάξει σταθερά σε ωδεία, έχει δώσει σεμινάρια και εργαστήρια κρουστών σε
ωδεία, δημοτικά σχολεία και γυμνάσια, και παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα, σεμινάρια και
εργαστήρια κρουστών και Body Music σε πολλές χώρες. Χρησιμοποιεί την Body Music ως
εργαλείο για την εκμάθηση μουσικών εννοιών, σε team building δραστηριότητες, και σε
εξειδικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα· δημιούργησε μία προσωπική μέθοδο
διδασκαλίας των ελληνικών παραδοσιακών ρυθμών μέσω του σώματος, για μουσικούς και
μη, δοκιμασμένη με μεγάλη επιτυχία για την διδασκαλία των παραδοσιακών χορών.
“Διαπιστώνουμε ότι το συγκρότημα "Juba Lane" […] είναι ο νικητής του πρώτου
διαγωνισμού Fiesole jazz, για την ικανότητά του να συνδυάζει διαφορετικές γλώσσες με
δημιουργικό και ενεργητικό τρόπο. Η επιτροπή εκτίμησε ιδιαιτέρως την έρευνα περί του
ηχοχρώματος και την δεξιοτεχνία, και πιστεύει ότι το project έχει περαιτέρω δυνατότητες
εξέλιξης.”
Η επιτροπή: Stefano Bollani, Andrea Cavallari, Luigi Onori. Fiesole, 8 Ιουλίου 1999
Δισκογραφία
• Simone Mongelli Bodyterranean (ΕΜΣΕ, Ελλάδα 2016)
• Elisabeth Sulser band Vulcano (Ελβετία 2013)
• Simone Mongelli, Armando Illario Suditalia (Ανεξάρτητη παραγωγή, Ιταλία 2011)
• Νίκος Μαμαγκάκης Οδύσσεια (Ιδαία, Ελλάδα, 2011)
• Νίκος Μαμαγκάκης Άσμα ειρωνικό και πένθιμο (Ιδαία, Ελλάδα, 2011)
• Simone Mongelli, Νίκος Τουλιάτος Αιφνιδίως (ΕΜΣΕ, Ελλάδα 2010) – β’ καλύτερο
ελληνικό τζαζ άλμπουμ της χρονιάς – δίφωνο
• Antidotum Tarantuale Sed Nove (Παρουσία, Ελλάδα 2009)
• Olìgon Ανατολική μεσόγειος (Ανεξάρτητη παραγωγή, Ελλάδα 2008)
• Motovidlo 5 χοροί από τις partite και sonate για σόλο βιολί του J.S. Bach (Ars Musica, Ιταλία
2006)
• Marsa Project Xenofilia (Ανεξάρτητη παραγωγή, Ιταλία 2005)
• Etnika Zifna (Filfla Records, Μάλτα 2003)
• Mediterraneo, Musiche, Città (ARCI Milano, Ιταλία 2003)
• Il Paese delle Mille Danze Al di qua e al di là del fiume (Ανεξάρτητη παραγωγή, Ιταλία 2001)
• Juba Lane Juba Lane (Ανεξάρτητη παραγωγή, Ιταλία 2000)
• Donata Pinti O Nobil Cavaliere (Cantovivo, Ιταλία 2000)
• Sonorità visibili (CSM Desio, Ιταλία, 1999)
• Il ponte, Most (EMI, Ιταλία, 1999)
• Sarajevo, Europe Senza le canzoni, impazzirei (EMI, Ιταλία 1998)
Η Ηρώ Κόντη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Το 2011 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Αργότερα, έγινε δεκτή στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης στην Αθήνα, από την οποία αποφοίτησε το 2015. Tην ίδια χρονιά επιλέχθηκε και συμμετείχε στο Intensive Course της ομάδας Rootlessroot, στο Σάλτσμπουργκ. Το 2016 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της ως μέλος της ομάδας JV2/Jasmin Vardimon. Έχει συμμετάσχει ως χορεύτρια σε διάφορες παραγωγές με την Hellenic Dance Company, αρκετές από τις οποίες έχουν παρουσιαστεί στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Ως χορεύτρια έχει συνεργαστεί με χορογράφους όπως Jasmin Vardimon, Anton Lachky, Mαριάννα Καβαλλιεράτου, Russel Maliphant. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια διεθνούς φήμης χορογράφων και χορευτών όπως Linda Kapetanea, Jozef Frucek, Jose Agudo, Damien Jalet, Euripides Laskaridis (drama seminar), Rob Hayden, Hofesh Shechter.
Δείγμα της δουλειάς της στο θέατρο είναι οι παραστάσεις Stones and Bones (2021), Χορευτική Πανούκλα (2022), THE THREAD (2018), Thirst (2022).
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Νικόλας Τζιβελέκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993, ανήκει στη νέα γενιά Ελλήνων καραγκιοζοπαιχτών και είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Ξεκίνησε την καριέρα του στο χώρο του θεάτρου σκιών το 2009. Απόκτησε σημαντική εμπειρία κατά καιρούς κοντά σε διάφορους καλλιτέχνες του είδους.
Έχει συνεργαστεί με συλλόγους, δήμους, σχολεία με το Μουσείο Θεάτρου Σκιών «Χαρίδημος» και τον θίασο «Σκιές και Γέλια». Ακόμη, έχει συμμετάσχει σε διάφορα φεστιβάλ (Ημέρες θάλασσας Δ. Πειραιά, Πάτρας, Νέας Ιωνίας, λόφου Στρέφη, «Σπαθάρεια» Δ. Αμαρουσίου, 60 χρόνια Θανάσης Σπυρόπουλος κ.ά.) και έχει οργανώσει βραδιές με παραστάσεις για ενήλικο κοινό.
Κάνει γνωστότερη την δράση του στο χώρο την τηλεοπτική σεζόν 2011-2012 παρουσιάζοντας στο κανάλι KONTRA μια σειρά 15 παραστάσεων θεάτρου σκιών.
Ταξιδεύει δύο φορές στη Γαλλία, Παρίσι (2013) και Τουλούζ (2014) ύστερα από πρόσκληση και παρουσίασε το έργο ''Ο Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι''. Επίσης, το 2014 κερδίζει το βραβείο «ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ» και βραβείο «ΣΚΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΦΙΓΟΥΡΑΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ» με το έργο «Ροδοσήμα, ο άρχοντας της ζούγκλας», στους 5ους Αγώνες Ελληνικού Θεάτρου Σκιών στην Πάτρα.
Τον Σεπτέμβριο του 2014 μαζί με τον πατέρα του τελειοποιούν το βιβλίο «Μαζί τα φάγαμε, μόνος μου πληρώνω», στο οποίο οι ήρωες του θεάτρου σκιών σατιρίζουν την πολιτική κατάσταση και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νίκας».
Ως μέλος της ομάδας «Οθόνιον» του ΕΚΠΑ το 2017 συνεργάζεται με την Όλια Λαζαρίδου στην παράσταση «Ο γάμος του Καραχμέτη» του Αλ. Παπαδιαμάντη με το δραμάτιο «Ο Καραγκιόζης νεκροθάφτης» του Ιωσήφ Βιβιλάκη. Επίσης, το 2019 μαζί με τον καραγκιοζοπαίχτη Άθω Δανέλλη παίζουν το έργο «Φιλοθέη. Η αρχοντοπούλα των Αθηνών» του Ιωσήφ Βιβιλάκη στο Αρχοντικό των Μπενιζέλων, στο σύλλογο των αρχαιολόγων και στο Παλαιό Πανεπιστήμιο στην Πλάκα.
Είναι κατασκευαστής φιγούρων και σκηνικών θεάτρου σκιών καθώς έχει λάβει μέρος και σε διάφορες εκθέσεις. «Λήθη και αλήθειες» στη στοά του βιβλίου (2017), «Το ηρωικό δράμα στο θέατρο σκιών» στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης (2017), «Ο Καραγκιόζης ξανασυστήνεται!» στην Ελευσίνα (2017), «Οι γυναίκες του μπερντέ» στο “Show…What?” (2018) κ.ά.
Τέλος, είναι μόνιμος συνεργάτης του Ηλία Καρελλά από το 2014 μέχρι και σήμερα σε μεγάλες παραγωγές θεάτρου σκιών στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με πιο πρόσφατη επιτυχία «Το σπίτι του Καραγκιόζη» το οποίο θα συνεχιστεί για δεύτερη φορά στο ΜΜΑ.
Οι RootlessRoot ιδρύθηκαν από τη Λίντα Καπετανέα και τον Jozef Frucek το 2006 στην Αθήνα. Η συνεργασία τους προέκυψε από την επιθυμία τους να αναπτύξουν μία κοινή καλλιτεχνική γλώσσα στο πλαίσιο της πρωτότυπης έρευνά τους πάνω στην ανθρώπινη κίνηση. Με αφετηρία και προορισμό το σώμα, η Λίντα και ο Jozef, σε κάθε χορογραφική τους απόπειρα αποσκοπούν στη δημιουργία έργων με έντονη θεατρικότητα και απαιτητική κινησιολογία. Στα έργα τους η κίνηση αναδύεται από την αναγκαιότητα της εκάστοτε συνθήκης, ενώ διαρκώς πειραματίζονται με όλες τις ερμηνευτικές δυνατότητες του σώματος μέσω του λόγου, του τραγουδιού, εντάσσοντας στη δραματουργία εικαστικές δράσεις ή εγκαταστάσεις με υλικά όπως το ξύλο, ο πηλός, το χαρτί, το μάρμαρο κά.Οι επιρροές της ομάδας για την ανάπτυξη του κινησιολογικού της υλικού είναι συνέπεια ανταλλαγής και συγχώνευσης πληροφοριών διάφορων πεδίων της έρευνάς τους και περιλαμβάνουν από τις πολεμικές τέχνες και τα ομαδικά αθλήματα μέχρι τις εικαστικές τέχνες και τη σύγχρονη φυσική. Από το 2006 μέχρι σήμερα , τα 27 έργα της ομάδας (σόλο, εικαστικές-κινητικές εγκαταστάσεις, μεσαίας και μεγάλης κλίμακας παραστάσεις) έχουν παρουσιαστεί σε πάνω από 24 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Οι Rootlessroot έχουν συνεργαστεί με τον Akram Khan στο χορευτικό του σόλο "DESH", καθώς και με τη Staadsteater Kassel Dance Company, τους DOT504, την Helsinki Dance Company της Φινλανδίας και πολλές άλλες ομάδες και δημιουργούς. Τα έργα τους παρουσιάζονται στην Ελλάδα στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Φεστιβάλ Δημήτρια, στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, στο Arc for Dance Festival κά. Στο εξωτερικό έχουν παρουσιαστεί σε μεγάλες σκηνές όπως την Grande halle de la Villette, στο Sadler’s Wells, στo St Gallen κά. Από το 2006 έχουν αναπτύξει την πρακτική Fighting Monkey, που εστιάζει στις θεμελιώδεις αρχές της ανθρώπινης κίνησης και ανάπτυξης, και την οποία διδάσκουν ανά τον κόσμο.
Η Ρούλα Πατεράκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ενώ ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Απόφοιτος της Αγγλικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Κυριαζή Χαρατσάρη και υπήρξε μέλος του επαγγελματικού θιάσου Ελεύθερο Θέατρο. Ιδρυτικό μέλος του Θεατρικού Εργαστηρίου Θεσσαλονίκης, ίδρυσε η ίδια κατόπιν την Επιθεώρηση Δραματικής Τέχνης (1978-1985), μια διπλή δομή Δραματικής Σχολής και Επαγγελματικού Θιάσου στη Θεσσαλονίκη, όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε έργα των Στόππαρντ, Μπέκετ, Μπρεχτ, Ίψεν κ.ά. Παράλληλα, δίδαξε στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης της Επιθεώρησης. Το 1990, ίδρυσε το Δραματικό Θέατρο «Ρούλα Πατεράκη» με έδρα την Αθήνα και ανέβασε έργα μεγάλων κλασικών αλλά και σύγχρονων συγγραφέων (Ζενέ, Στρίντμπεργκ, Κέην, Προυστ, Μπέρνχαρντ, Μ. Φάις, Δ. Δημητριάδη, Γ. Πάνου, Γ. Βέλτσου κ.ά.), σε μερικά από τα οποία επίσης πρωταγωνίστησε. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός σε πολλούς θιάσους ερμηνεύοντας, μεταξύ άλλων, πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως τη Ρεβέκκα Βεστ στο Ρόσμερσχολμ του Ίψεν, σε σκηνοθεσία Α. Αντύπα, τη Μαργαρίτα Γκωτιέ στην Κυρία με τις καμέλιες του Α. Δουμά, σε σκηνοθεσία Π. Ζούλια ή τη Μόλλυ Μπλουμ στο ομώνυμο έργο του Τζαίημς Τζόυς, σε σκηνοθεσία Λ. Μελετοπούλου. Σκηνοθέτησε επίσης έργα των Ίψεν, Σω, Κολτές, Ντοστογιέφσκι, Φασμπίντερ, Γουλφ, Τζόυς κ.ά., σε πολλά ελεύθερα θέατρα (Οδού Κεφαλληνίας, Αθηνών, Αλίκη, Τζένη Καρέζη, Φούρνος, Από μηχανής κ.ά). Το 2008, σκηνοθέτησε την παράσταση Στο Βυθό του Μαξίμ Γκόρκι στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ διασκεύασε και ανέβασε την παράσταση Οιδίπους (Τύραννος και Επί Κολωνώ) με το Εθνικό Θέατρο στην Αρχαία Επίδαυρο. Tο 2009, σκηνοθέτησε και ερμήνευσε τη Σονάτα του Σεληνόφωτος για τους Μονολόγους από την Τέταρτη Διάσταση στο Φεστιβάλ Επιδαύρου. Το 2005 τιμήθηκε με το Βραβείο «Κάρολος Κουν», για την ερμηνεία της στον Φιλόσοφο του Γιάννη Πάνου και το 2009, κέρδισε το Βραβείο «Κάρολος Κουν» σκηνοθετώντας το Puerto Grande του Μάνου Λαμπράκη. Στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες: Το μόνον της ζωής μου ταξείδιον, σε σκηνοθεσία Λ. Παπαστάθη και Τρεις στιγμές του Π. Σεβαστίκογλου. Η πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο έγινε σε ηλικία δέκα ετών, στη Θυσία του Αβραάμ, στο ρόλο του Ισαάκ. Ο πιο πρόσφατος ρόλος της είναι η Αδελφή Αλοϋσιους στην Αμφιβολία του Πάτρικ Σάνλευ σε σκηνοθεσία Απόλλωνα Παπαθεοχάρη και η τελευταία σκηνοθεσία της είναι η Επίκληση της γοητείας του Γιάννη Μαυριτσάκη. Τιμήθηκε με το μεγάλο βραβείο «Μαρίκα Κοτοπούλη».
Η Τζωρτζίνα Κακουδάκη είναι θεατρολόγος, σκηνοθέτης.΄Εχει διδάξει «Διδακτική του Θεάτρου» στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πάτρας (2004-2007) και «Εμψύχωση κούκλας στο Νηπιαγωγείο» στο Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης Βόλου και το Διδασκαλειο Νηπιαγωγών Πανεπιστημίου Αθηνών (2007-12). Έχει διδάξει Θεατρική Αγωγή στην Α΄βάθμια και Β΄βάθμια Εκπαίδευση, στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο/ Λύκειο Γέρακα, στο ΣΔΕ Φυλακών Κορυδαλλού, σε πλήθος δημοσιών ΙΕΚ (από το 2002-2012) και σε διεθνή προγράμματα παιδαγωγικής μέσω του θεάτρου (με τελευταίο το πρόγραμμα της ΄Υπατης Αρμοστείας και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση 2015). Διδάσκει Ιστορία/ Δραματουργία Θεάτρου στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στη δραματική σχολή Πράξη Επτά. Έχει διευθύνει βιωματικά θεατρικά εργαστήρια σε πανεπιστημιακά φεστιβάλ θεάτρου στο Βέλγιο, Λιθουανία, Λευκορωσία, Πολωνία, Γερμανία, Αίγυπτο, Μεξικό, Λίβερπουλ. Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης και του Αρχείου του Εθνικού Θεάτρου (1997- 2004). Συν-συγγραφέας του Βιβλίου «Θέατρο- Θεατρική Αγωγή» του ΙΔΕΚΕ, 2007 και «Διαδρομές Βιωματικής Μάθησης», εκδ. Κέδρος, 2011. Έχει συντάξει τους Οδηγούς Σπουδών των Καλλιτεχνικών Σχολείων για τα μαθήματα Σκηνοθεσία Θεάτρου και Αισθητική/Σκηνοθεσία Κινηματογράφου του ΙΕΠ (2015). Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις για νέους Μετά τον Αφρό 2009 (Youth Festival, Θέατρο Χώρα), Tζακ Θορν Ρισπέκτ /Θάβοντας τον αδελφό σου στο πεζοδρόμιο 2010 (Θέατρο Χώρα), Αριστοφάνη Όρνιθες 2011, Σαίξπηρ Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας 2012, Γκαίτε Φάουστ 2013, Σοφοκλή Αντιγόνη 2014-16, Aριστοφάνη Νεφέλες, 2016, Ευριπίδη Ελένη, 2018 και εξής (στο Θέατρο Νέου Κόσμου και σε σχολεία Β Βάθμιας Εκπαίδευσης) και περιπατητικές παραστάσεις όπως Δημόσιο Σήμα/ Επιτάφιος του Περικλή, Ιχνη- η αναζήτηση του Πυθαγόρα. Έχει συνεργαστεί ως δραματουργός σε πλήθος παραστάσεων (πάνω από 30) θεάτρου και χορού. Έχει διοργανώσει πλήθος φεστιβάλ Νέων Δημιουργών σε συνεργασία με διάφορους οργανισμούς και θέατρα. Από το 2016 ήταν υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και υπεύθυνη του καλοκαιρινου σχολείου για ηθοποιούς «Λύκειο Επιδαύρου». Το 2021 ήταν η καλλιτεχνική υπεύθυνη του "Θερινού Μαντείου" στην Δωδώνη.
.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Απόφοιτος της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, και της Σχολής Θεάτρου Βεάκη. Από το 1984 έως σήμερα, έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός περίπου σε 80 παραστάσεις, με σκηνοθέτες κυρίως τους Λ. Βογιατζή, Γ. Χουβαρδά, Ν. Χαραλάμπους, Ν. Μαστοράκη, Β. Παπαβασιλείου, Ν. Κοντούρη, Θ. Μοσχόπουλο, Κ. Τσιάνο, Σ. Λιβαθινό, Σ. Φασουλή, Ε. Θεοδώρου, Α. Καραζήση, καθώς και τους Μ. Λυμπεροπούλου, Σ. Ντουφεξή, Ν. Καραθάνο, Τ. Βουτέρη, Κ. Ευαγγελάτου, Β. Θεοδωρόπουλο, Heinz-Uwe Haus, Mark von Henning, Olivier Py, Ludovic Lagarde, Ejrik Stube, Albrecht Hirche, Sara Caldwell, Ρ. Μάνου, Δ. Έξαρχο, Ν. Αρμάο, Γ. Καραχισαρίδη, Ν. Σακαλίδη, Σ. Τσακίρη, Κ. Σπανού, Ρ. Γεωργιάδου, Γ. Ρήγα, Μ. Μαρμαρινό, Ι. Βουλγαράκη, Δ. Καραντζά, Θ. Παπακωνσταντίνου, Γ. Παλούμπη, Μ. Κάλμπαρη, Κ. Μαρκουλάκη.
Από το 2002 ακολουθεί παράλληλα σκηνοθετική πορεία. Έχει σκηνοθετήσει 21 παραστάσεις, κυρίως για το Φεστιβάλ Αθηνών, το Θέατρο Αμόρε και το Θέατρο Τέχνης, αλλά και για το Εθνικό Θέατρο, τα θέατρα Πόρτα, Οδού Κεφαλληνίας, Σφενδόνη, Θησείο, Δημήτρης Χορν, Από Μηχανής, και τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Υπήρξε δύο φορές υποψήφιος για το Βραβείο Σκηνοθεσίας «Φώτος Πολίτης» του Θεατρικού Μουσείου.
Έχει μεταφράσει για τη σκηνή 9 έργα του Σαίξπηρ, καθώς και έργα των Καλντερόν, Μαριβώ, Λαμπίς, Τ. Ουίλιαμς, Τζ. Κ. Όουτς, Πώλα Βόγκελ, Ντέιβιντ Γκρεγκ, Μάικ Κέννυ.
Από το 2003 διδάσκει Υποκριτική σε δραματικές σχολές, μεταξύ των οποίων στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Ο Θέμης Πάνου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Είναι ηθοποιός και διδάσκει στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε, και στη Δραματική Σχολή του Δήμου Αγίας Βαρβάρας. Σταθερός συνεργάτης του Εθνικού Θεάτρου από το 2000. Έπαιξε σημαντικούς ρόλους σε σκηνοθεσίες των περισσοτέρων Ελλήνων σκηνοθετών του θεάτρου.
Το 2009 τιμήθηκε στο Φεστιβάλ Δράμας με τη διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία της Ελευθερίας Αστρινάκη Μια νύχτα μαζί και το 2013 με το βραβείο Coppa Volpi Καλύτερου Ηθοποιού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για την ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά Miss Violence.
Εχει μεταφράσει απο τά ελληνικά στά τουρκικά τά έργα: Ιχνευτές του Σοφοκλή για την παράσταση σε σκηνοθεσία Δ. Αβδελιώδη στο Φεστιβάλ Σμύρνης τό 2010, Φιάκας του Δ. Μισιτζή. Από τά τουρκικά στά ελληνικά τήν τριλογία Ο Μίδας τού Güngör Dilmen.
Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Κινστέρνα, Νά ένα μήλο. Τα αφηγήματα με τον τίτλο Αιφνιδίως εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Το Ροδακιό.
